De Corona uitbraak was nog maar enkele maanden oud toen bij
Paul Donker Duyvis (Dordrecht 1950) uitgezaaide tumoren werden ontdekt:
Botkanker.
Onmiddellijk ontfermden drie Muzen (en Modellen in het Comfort Project) zich over hem. Ze ontpopten zich als Engelen, Mantelzorgers en Troostbrengers.
Donker Duyvis besloot de ziekte als voertuig te gebruiken voor een onthutsende,
onverhulde en ontroerende serie zelfportretten, die het troostende en warme contact met de drie vrouwen in beeld brengt.
In de expositie komen zij alle drie met een kort statement aan het woord.
De behandelende artsen gingen snel over tot levensverlengende
therapieën: bestraling, hormoon injectie en chemo therapie, langdurige
fysieke behandelingen die hem met regelmaat naar het ziekenhuis voerden.
Het leven buiten de ziekenhuismuren – vroeger zo normaal, leek ineens
onbereikbaar ver.
Er werd hulp op psychologisch vlak aangeboden,
maar veel belangrijker dan woorden waren de onmisbare aanrakingen, die
een troostend en geruststellend effect van veiligheid teweegbrachten.
Aanrakingen zijn net zo magisch als simpel.
De aanraking, de huid, het directe contact, de aanmaak van
Oxytocine (knuffelhormoon) is een veronachtzaamd onderdeel in de
Medische en Terminale zorg in de ogen van de fotograaf.
De ontroerende serie rauwe zwart wit zelfbeelden Corona, Cancer, Comfort uit 2021 is een pleidooi voor de terugkeer van de liefdevolle helende aanraking die tijdens de Corona epidemie door velen zozeer werd gemist.
Hoewel
onmiskenbaar een naar ziekteproces in beeld wordt gebracht, toont het
project zonder moralisme hoop, warmte, intimiteit, geborgenheid, troost
en een humane wereld zonder angst of valse schaamte. Corona Cancer & Comfort handelt over verbinding, hechting, vrijdenken, spontaniteit en realiteit.
♥
De Dood sluipt naderbij
Het Lichaam
Legt zich er er gedwee bij neer
De Geest
Strijdt voor uitstel
*
Dodelijk ziek
Vreemd genoeg
voel ik me nu
gelukkiger dan ooit:
de liefde gevonden
*
de moed der wanhoop
is ook moed
*
Een
spelend mens
te zijn, helpt
*
elke nacht
als je in mijn
armen langzaam inslaapt
je adem zwaarder wordt
rustgevend
als het ruisen van de zee
je lichaam ontspant
raak ik ontroerd
*
Slaap in onheilspellende tijden
de nacht is onherbergzaam.
het eerste schemerlicht
schenkt wat geborgenheid
en verdrijft
angst en onrust
Ochtend stralen
Worden sterker
Blij zingende vogels
brengen me in slaap.
Een kansloze
uitgangspositie..
Maar iets
nam het over
Onbevreesd
Geholpen
door onbekende krachten
Met onmogelijke handicaps
Langzaam begon ik mij gelukkiger dan ooit te voelen
Een sensitieve geest
Pikte het intense gevoel op
En liet haar ziel verwarmen
De ratio opzij
Sinds lang een zuiver gevoel
Ik denk dat het liefde is
De les was zwaar
tranen zijn gebleven
Nu van ontroering
*
Ik dacht
Altijd alleen te blijven
Ik was alleen
Maar nooit eenzaam
Toen ik me Eenzaam
begon te voelen,
Was ik niet meer alleen
(26-5-2021)
Fouten uit het verleden
zijn geen garantie voor de toekomst
In mijn einde
schuilt mijn oorsprong: Liefde
(pdd 3-9-2021)
*
Elke dag is mooi
Elke bloem is mooi
Elke boom is mooi
Elke vrucht is mooi
Elke wolk is mooi
Elke zonnestraal is mooi
Elke windvlaag is mooi
Elke kus is mooi
Elke knuffel is mooi
Elke geboorte is mooi
Jij bent mooi
Elk leven is mooi
En misschien
de dood ook
pdd 16-9-2021
Prostaat kanker!
Meer dan 50 uitgezaaide botkanker tumoren….
Ongeneeslijk!
Maar is misschien te vertragen en te stoppen.
Mijn testosteron is vervangen door vrouwelijke hormonen sinds februari dit jaar.
Die behandeling voorlopig slaat aan.
PSA van 74 naar 0,7
De chemo komt daar boven op.
De ergste tumor kreeg 31 december 2020 bestraling.
Veel pijn.
Half invalide en
Toch…
Evenwichtiger, blijer en dankbaarder dan ooit…
Dankzij
de liefde die me omringt.
Paul DD 18-5-2021
♥
De idioot in het bad
Met opgetrokken schouders, toegeknepen ogen,
Haast dravend en vaak hakend in de mat,
Lelijk en onbeholpen aan zusters arm gebogen,
Gaat elke week de idioot naar ‘t bad.
De damp die van het warme water slaat
Maakt hem geruster : witte stoom…
En bij elk kledingstuk, dat van hem afgaat,
Bevangt hem meer en meer een oud vertrouwde droom.
De zuster laat hem in het water glijden,
Hij vouwt zijn dunne armen op zijn borst,
Hij zucht, als bij het lessen van zijn eerste dorst
En om zijn mond gloort langzaam aan een groot verblijden.
Zijn zorgelijk gezicht is leeg en mooi geworden,
Zijn dunne voeten staan rechtop als bleke bloemen,
Zijn lange, bleke benen, die reeds licht verdorden
Komen als berkenstammen door het groen opdoemen.
Hij is in dit groen water nog als ongeboren,
Hij weet nog niet, dat sommige vruchten nimmer rijpen,
Hij heeft de wijsheid van het lichaam niet verloren
En hoeft de dingen van de geest niet te begrijpen.
En elke keer, dat hij uit ‘t bad gehaald wordt,
En stevig met een handdoek drooggewreven
En in zijn stijve, harde kleren wordt gesjord
Stribbelt hij tegen en dan huilt hij even.
En elke week wordt hij opnieuw geboren
En wreed gescheiden van het veilig water-leven,
En elke week is hem het lot beschoren
Opnieuw een bange idioot te zijn gebleven.
(M. Vasalis)
♥
Ik zorg voor jou.
Jij zorgt voor mij
Jij houdt van mij
Ik hou van jou
(Anja Zwanenburg, IJmuiden 2021)
De man die niet alleen wil zijn
De dood zit op zijn hielen
Pijn maakt hem wakker
Angst slaat toe in het donker
De vrouw die eenzaam is
Vol liefde en medeleven
Samen onder een stapel dekens
Te warm voor haar
Te nodig voor hem
Telkens als ze wakker wordt
Is hij er nog
Telkens als hij wakker wordt
Is zij er nog
Dicht tegen elkaar aan
De lome warmte van de lijven
Het gewicht van de botten en spieren
Zij houdt hem vast
Hij houdt haar vast
Een nachtje schuilen voor het gure nieuws
Een nachtje schuilen voor de dood
Een nachtje schuilen voor de eenzaamheid
Ontwaken in de grauwe werkelijkheid
In dankbaarheid
dat de ander er was
(Joke van Wensem, 1-1-2021 Bussum)
♥
Schuilen
Jouw kwetsbare naaktheid
Raakt mij diep
Jouw hoofd in mijn schoot
Ontroert mij
Brengt een oerkracht
in mij omhoog
Ik wil je beschermen
Jou in mijn armen nemen.
Je strelen
Je verwarmen met mijn lichaamswarmte
Jouw huidhonger
voor even stillen
Er gewoon zijn
Je veilig laten voelen (in onze shelter)
Al is het maar voor even.
(Reina Lusthof, Texel 2021)
the Comfort of a hug … sometimes Comfort comes from unexpected persons …
Het is knokken!
Maar vecht niet alleen.
Krijg veel liefde en steun.
Het zou een
voorrecht zijn
Een ander
tot voorbeeld te mogen dienen…
(Paul DD 2021)
Wat een indrukwekkend portrettering van zoveel gevoel.
Tranen in m’n ogen. Dank voor zoveel moed en openheid om dit te publiceren.
Heftig maar ook heel mooi! (Solvej)
Ik zie liefde, vertrouwen en geborgenheid (Niene)
Imposant werk. Diepgaand, helend, ontroerend! (Robbert)
Heel onroerend! Tranen lopen over mijn wangen .. (Diny)
Mooi en zeer warm/empathisch (Frank)
Moine Shaolin … (Harriet)
Weer mooie foto’s. Ook die van jezelf .. zo sterk en kwetsbaar tegelijk. (Maria)
Wow.. mooi maar ook heftig zeg (Gretha)
Nothing is stronger than a small hope that doesn’t give up.
Happiness is an accident of self-acceptance.
It’s the warm breeze you feel when you open the door to who you are.
The Comfort Book by Matt Haig (Oona)
Ik weet niet de juiste woorden te schrijven :
vertederend / gevoelig / emotioneel / moedig / en enorm trots op je (Pom)
Prachtig, echt heel erg mooi! (Franka)
Weet niet wat ik op jouw pijnlijk mooie tekst/ gedicht kan zeggen. Ik
verdom het om clichés te gebruiken. Ik kan alleen maar luisteren en
lezen, wat jij echt doormaakt is verschrikkelijk
Aangrijpende en heftige serie. Het droge feitelijke is indrukwekkend. (Robert B)
Ontroerend.. geen woorden voor eigenlijk.. (Edwin)
Ik kreeg associaties met het thema van de Pietà,
qua beeld, maar ook qua inhoud.
Per slot betekent Pietà ook compassie, mededogen.
Mooie, indringende beelden, je foto’s! (Margreet)
Wow……… mooi….. (Petra, Nieuw Zeeland)
Wat een intrigerende foto’s en verhaal goed geschreven!
Zo mooi in zwart-wit,
geeft het goed weer in combinatie met zijn verhaal (Arthur)
Prachtig mooi in woord en beeld!!!
De foto’s op zich vertellen al een ontroerend verhaal
met de gedichten als “ondertitel” heel prachtig en sereen … (Ria)
Corona Cancer Comfort 2021 – Paul Donker Duyvis (with red cross for radiation)
.jpg)
