donderdag 20 mei 2010
zaterdag 8 mei 2010
Memorial, Installation with sound
Memorial, 1995-2010
Installatie met geluid
Expositie
Homo Bulla est / de Mens is een Zeepbel (Dood)
Arti, Amsterdam 7 Mei - 6 Juni 2010
Curators: Harrie Hageman, Frank Lisser en Popel Coumou
De vijf zinken vormen roepen funeraire herinneringen op. Het lijken grijze sarcofagen of sombere en mysterieuze artefacten voor rituele reiniging. Doordat ze rechtop staan vormen ze ook een soort oor, een ontvangststation. Maar wat ontvangen ze? Signalen uit het verleden? De lege schalen fungeren ook als klankkasten.
Memorial verwijst naar de Koude Oorlog, die direct volgde op de Tweede Wereld Oorlog en de wereld in twee kampen verdeelde.
Tussen het geruis de onverstaanbare kreten van een Russische Kosmonaute uit 1961, opgevangen door radio amateurs. Plotseling stopt haar stem. Naar men zegt voor altijd...
Deze opgevangen geluiden van het succesvolle Russische ruimtevaartprogramma wakkerde
angstgevoelens bij het Westen aan. Het Amerikaanse propaganda systeem versterkte de geruchten dat de opgevangen geluiden de wanhopige stemmen waren van Russische Kosmonauten die uit koers waren geraakt.
Een macaber symbool voor de Dood: Eeuwig reizen in een nimmer eindigende ruimte.
Paul Donker Duyvis
Memorial Opening 7 Mei 2010
Концептуальный арт - работа" Монумент" посвящена советским космонавтам, погибшим в космосе
foto: Marina Pobedimova
Memorial Opening 7 Mei 2010
Концептуальный арт- работа посвящена советским космонавтам погибшим в космосе (Conceptueel kunstwerk "Monument" gewijd aan Sovjet kosmonaute die stierf in de ruimte)
foto: Marina Pobedimova
. . .
OPENINGSWOORD DOOR STAATSSECRETARIS AAD NUIS
BIJ DE OPENING VAN DE EXOPOSITIE VAN
PAUL DONKER DUYVIS / KUNSTENAARSINITIATIEF STICHTING SAFE.
Vorige week presenteerde ik in de gerestaureerde kerk van Abcoude het werkplan Op de Bres. Een plan om tot het jaar 2000 een fors deel van de achterstand in de monumentenrestauratie in te lopen. Het kabinet heeft een flink bedrag uitgetrokken voor die inhaalslag omdat monument- en een zo essentiÎle bijdrage leveren aan ons leven. Een monument werkt in op zijn omgeving. Negatief als het in verval is. Passief als er niets mee gebeurt. Positief als we er iets mee doen. Dan kunnen monumenten een buurt halen. Het leven van mensen verrijken. Historische diepte geven aan het kunstwerk dat Nederland heet. Een kunstwerk waarin mensen moeten kunnen leven en ademen, waarin ze niet zitten opgesloten achter muurtjes, waarin iedereen overal vrij kan rondlopen. Dat geldt zowel voor onze oude monumenten; de kerken, de molens, boerderijen en beschermde stadsgezichten als voor de moderne monumenten die vaak herinneren aan de industrialisatie en de periode van de opbouw van Nederland. En de opening van dit kunstenaars- initiatief vandaag bewijst dat dat zelfs kan gelden voor die serie monumenten die vrijwel onzichtbaar verspreid door Nederland liggen.
Al had ik die categorie niet in gedachte toen ik in Abcoude dat werkplan presenteerde: De monumenten van de koude oorlog. Jong nog in levens- jaren, in tegenstelling tot de oudere bouwkunst vrijwel noodzakelijk onverwoestbaar, maar desalniettemin monumentaal omdat ze ons herinneren aan de periode waarin de wereld balanceerde op het randje van totale vernietiging op het wankele machtsevenwicht van de twee grootmachten. Ze werden tegen beter weten in gebouwd. In de hoop dat ze nooit als Arken van Noach de nucleaire zondvloed zouden moeten trotseren. In de wetenschap dat ze vrijwel zeker onvoldoende bescherming zouden bieden tegen een atoomoorlog. Maar toch als laatste redmiddel van een selectief gezelschap mocht het reddeloos uit de hand lopen. Vrijwel iedere plaats heeft nu zo'n mastodont liggen en een rampenplan om het monument nieuw leven in te blazen als het gewone leven opnieuw kans zou lopen weggeblazen te worden. De tekst van Nadine Gordimer, ik was er ook bij, in de Pieterskerk. Het was een indrukwekkende toespraak. Het was ook zo indrukwekkend omdat Nadine Gordimer als schrijfster een leven heeft doorgebracht in de strijd tegen een ander kwaad van deze eeuw, namelijk de apartheid.
Dat was eigenlijk de reden waarom ze daar was uitgenodigd. Maar daar heeft ze er ook op gewezen hoe een groot kwaad de atoombom is. Een bedreiging die altijd boven ons hoofd blijft hangen. Want iets dat een keer door mensen is bedacht, kan nooit meer door mensen worden weggedacht. Dat is het signaal dat de monumenten van de koude oorlog ons geven. Ze herinneren niet alleen aan het verleden, ze waarschuwen net zo hard voor de gevaren in de volgende eeuw.
Meestal doen ze dat in het verborgene. Onder overheidsgebouwen, gemeentehuizen, departementen, ziekenhuizen. Vaak ook als parkeergarage. Maar haast nooit functioneel en dat vind ik bijzonder aan dit initiatief in Dalfsen. Niemand van de dagjesmensen die op een zonnige namiddag de Vecht afzakt en deze mooie gemeente aandoet, heeft er enig idee van dat onder het gemeentehuis deze immense atoomschuilkelder ligt.
Slechts weinigen van u zullen een paar jaar geleden hebben kunnen bedenken dat die atoomkelder in 1995 verbouwd zou zijn tot ateliers en kunstenaarsinitiatief. Niemand zal verwacht hebben dat die herbestemming van de schuilkelder tot beeldende kunstwerkplaats de mensen nadrukkelijker dan ooit tevoren zouden confronteren met de oorspronkelijke functie van de ruimte. Wat we decennia lang hebben geprobeerd te ontkennen, wordt nu met de foto-installatie WESTERN COMFORT van Paul Donker Duyvis beklemmend aan het licht gebracht. Voor het eerst is er zo een straal van leven geslagen in de duistere kelder van onze vooruitgang.
Daarom heb ik graag de uitnodiging aanvaard om bij deze opening aanwezig te zijn. Ik ben niet gekomen om wat te brengen, maar om te kijken en omdat ik deze poging om een doodse ruimte tot leven te brengen zo waardeer. Vandaag met de kunst die refereert aan de oorspronkelijke functie van de ruimte, maar ook als plek waar beeldende kunstenaars kunnen werken en het contact zoeken met de omgeving.
Bovendien laat de gemeente Dalfsen en de provincie Overijssel met dit initiatief zien dat ook kleine gemeente broeiplaatsen kunnen zijn van cultuur. Dat het culturele leven niet alleen weggelegd hoeft te zijn voor de grotere steden of de randstad. Dat er een draagvlak gecreÎerd kan worden voor een eigen culturele infrastructuur. In dit geval rond Pim Trooster en Ton Spelbos, twee beeldende kunstenaars in een atoomschuilkelder aan de Vecht.
Safe Dalfsen, 16 december 1995 Western Comfort
Solo Expositie Paul Donker Duyvis
dinsdag 27 april 2010
Zo sensueel, zo teer, zo kort...
Zo kort ...
Onaanraakbare schoonheid.
Wachten tot de bloesem uitvliegt
dartelend als sneeuw.
Op het water drijven
oplichtende drenkelingen.
Nog even hun volmaakte vleugels.
Het wit kleurt langzaam bruin
en verdwijnt in het tapijt
van de voorbije winter.
PDD
25-4-2010
dinsdag 13 april 2010
Performance AUTUMN / AKI 26 October 2003 - Paul Donker Duyvis (v. 2A)
Paul Donker Duyvis
Cleaning Ceremony Performance
AKI / Autumn Wind
(Waiting for Spring)
26 October 2003
.
Performed by:
CHOI, Youn You
SHIZAWA, You
YOSHIHARA, Mioko
This project was part of
ZUCHT 2003
ART & Performance Exhibition
MariënburgKapel, ParapluFabriek
Nijmegen, NL Autumn 2003
Thanks: Carel Lanters, Eun Young Yi (Lee)
woensdag 31 maart 2010
zaterdag 7 november 2009
Tolerance & Variety - Polar Project 1996
Polar Project 1996
The Words: Tolerance & Variety written in eternal ice...
In the Cold Hemisphere of the North Pole on the empty nomansland at the island of Sptsbergen
the following text was carved in the eternal ice of a gletsjer:
TOLERANCE & VARIETY
This wish for the future was executed by the Dutch sculptor
Walter Bartelings on special request of
Paul Donker Duyvis in 1996.
woensdag 4 november 2009
Jump to the Island
"Later in the evening when the Island had fallen silent apart from the occasionally audible singing of the shaman and his colleagues down the way, as they attempted to entice the wayward spirit of someone who had fallen ill to return to the patient thus restoring her to health."
Jump – Paul Donker Duyvis
Every human being has a need to jump into the unknown. Some people do it, some people don't. Fear for the unknown. Fear the other part of our instinct is what stops us.
We have a strong need to discover.
To go further than our father. To go more West, to go more East ...
Discover the unknown sea, the unknown forest, the unknown desert, the unknown island.
The Island stands for our desire, for mystery, isolation, safety and paradise.
All things that humans lack in daily life.
The treasure is always hidden on the Island.
An island is a piece of land that is surrounded by water.
The Island is inhabited by people who want to escape the turmoil of the modern cities of the mainland with quickly changing lifestyles, cultures, rigid ethics and aesthetics. The inhabitant of Islands are often sincere keepers of traditions, myths, legends. Usually they live moderately.
An amazing example was the discovery of a famous book - The Edda - the Icelandic medieval manuscript Codex Regius ('The King's Manuscript'). The Edda kept the forgotten stories of Northern European mythology and Germanic heroic legends. The Christian Church and fundamentalist missionaries had done their work properly. Almost all the cultural heritage of pre-Christian wisdom, science,culture, religion, literature, music, dance and art was wiped out. A whole continent brainwashed completely. The earth became flat in every sense.
Thanks to the remoteness of the island Iceland we have a bit of our ancestors memories back.
A similar thing happened in Indonesia where radicals of the dominant Islamic religion are still wiping out animistic cultures, shamanistic rituals, languages, music and so on. Indonesia was a melting pot of of many islands, religions, languages and cultures: In the Jungle since pre-historic times: animism At the sea side and harbour places Hinduism, Buddhism and later Islam and the Christian religion was introduced by sailors from India.
Bali is the most famous Indonesian Island for tourists. Because of its remoteness Bali is still the only place in Indonesia that is not Islamic. It kept the richness of the Hindu culture and religion, mixed with local animistic traditions.
Old Mentawei man with traditional Tatto
Another example are the remote Mentawai Islands, an Ethnographic Wonderland. The Mentawai Islands form a chain of seventy islands off the western coast of Sumatra in Indonesia. Siberut (4,030 km²) is the largest of these islands. The inhabitants live a semi-nomadic hunter-gatherer lifestyle in the coastal and rainforest environments of the islands. The people are characterised by their heavy spirituality, body art and their tendency to sharpen their teeth, to make them even more beautiful.
After Indonesian independence, Catholic Italian missionaries established a presence here. The first thing they did was to 'dress' them and make them feel
guilty about their nakedness. Post-independence government policies relocated the indigenous population into villages, in contrast to their traditional dispersed house groups (uma), with the aim of promoting "development". Cultural tourism started to develop in the late 1980s, and when in the mid-1990s world-class waves were discovered by some Australian surfers, surfing tourism started to develop....
Indonesia promised to protect the unique culture of the Mantawei in Siberut, but with the exception of "Ilmu", the equipment of the Sikerei [shaman], such as the tattoos and the kabit ["loin cloth"] they wear. "This we don't need. This we must get rid of, because it is getting in the way of development." ... "The kabit is just a symbol of poverty; the tattoo is a mark of enmity. We don't need such things now." ...
Mentawei men in a traditional greeting (1895)
Let's jump!
Touch the ground, touch the surface of the water. Feel the earth.
Listen to the frog Chorus! Listen to the singing Fishermen, when they pull the nets, before it is too late. To Jump is a basic need. Have no fear. Forget your narrow aesthetic, political, philosophical concept.
Enjoy! Play! Find new joy for Art, joy for each other...
The jump is a symbol of overcoming fear and is an attempt to become open minded and tolerant. To encounter the unknown and preserve the variety that is still around us. Art(9DH) is about to touch the New and the Old gently!
Art is about respect. Respect for nature, the base of everything, respect for variety
in culture, art, philosophy and religion. Art is about relativation.About concentration and stimulation.
Paul Donker Duyvis
Amsterdam, march 2009
*: Mentawai.org
*: Nine Dragon Heads 2009 South Korea
*: Nine Dragon Heads 2009 Concept Jump to the Island
*: Home pddstudio / Paul Donker Duyvis
Jump – Paul Donker Duyvis
Every human being has a need to jump into the unknown. Some people do it, some people don't. Fear for the unknown. Fear the other part of our instinct is what stops us.
We have a strong need to discover.
To go further than our father. To go more West, to go more East ...
Discover the unknown sea, the unknown forest, the unknown desert, the unknown island.
The Island stands for our desire, for mystery, isolation, safety and paradise.
All things that humans lack in daily life.
The treasure is always hidden on the Island.
An island is a piece of land that is surrounded by water.
The Island is inhabited by people who want to escape the turmoil of the modern cities of the mainland with quickly changing lifestyles, cultures, rigid ethics and aesthetics. The inhabitant of Islands are often sincere keepers of traditions, myths, legends. Usually they live moderately.
An amazing example was the discovery of a famous book - The Edda - the Icelandic medieval manuscript Codex Regius ('The King's Manuscript'). The Edda kept the forgotten stories of Northern European mythology and Germanic heroic legends. The Christian Church and fundamentalist missionaries had done their work properly. Almost all the cultural heritage of pre-Christian wisdom, science,culture, religion, literature, music, dance and art was wiped out. A whole continent brainwashed completely. The earth became flat in every sense.
Thanks to the remoteness of the island Iceland we have a bit of our ancestors memories back.
A similar thing happened in Indonesia where radicals of the dominant Islamic religion are still wiping out animistic cultures, shamanistic rituals, languages, music and so on. Indonesia was a melting pot of of many islands, religions, languages and cultures: In the Jungle since pre-historic times: animism At the sea side and harbour places Hinduism, Buddhism and later Islam and the Christian religion was introduced by sailors from India.
Bali is the most famous Indonesian Island for tourists. Because of its remoteness Bali is still the only place in Indonesia that is not Islamic. It kept the richness of the Hindu culture and religion, mixed with local animistic traditions.
Old Mentawei man with traditional Tatto
Another example are the remote Mentawai Islands, an Ethnographic Wonderland. The Mentawai Islands form a chain of seventy islands off the western coast of Sumatra in Indonesia. Siberut (4,030 km²) is the largest of these islands. The inhabitants live a semi-nomadic hunter-gatherer lifestyle in the coastal and rainforest environments of the islands. The people are characterised by their heavy spirituality, body art and their tendency to sharpen their teeth, to make them even more beautiful.
After Indonesian independence, Catholic Italian missionaries established a presence here. The first thing they did was to 'dress' them and make them feel
guilty about their nakedness. Post-independence government policies relocated the indigenous population into villages, in contrast to their traditional dispersed house groups (uma), with the aim of promoting "development". Cultural tourism started to develop in the late 1980s, and when in the mid-1990s world-class waves were discovered by some Australian surfers, surfing tourism started to develop....
Indonesia promised to protect the unique culture of the Mantawei in Siberut, but with the exception of "Ilmu", the equipment of the Sikerei [shaman], such as the tattoos and the kabit ["loin cloth"] they wear. "This we don't need. This we must get rid of, because it is getting in the way of development." ... "The kabit is just a symbol of poverty; the tattoo is a mark of enmity. We don't need such things now." ...
Mentawei men in a traditional greeting (1895)
Let's jump!
Touch the ground, touch the surface of the water. Feel the earth.
Listen to the frog Chorus! Listen to the singing Fishermen, when they pull the nets, before it is too late. To Jump is a basic need. Have no fear. Forget your narrow aesthetic, political, philosophical concept.
Enjoy! Play! Find new joy for Art, joy for each other...
The jump is a symbol of overcoming fear and is an attempt to become open minded and tolerant. To encounter the unknown and preserve the variety that is still around us. Art(9DH) is about to touch the New and the Old gently!
Art is about respect. Respect for nature, the base of everything, respect for variety
in culture, art, philosophy and religion. Art is about relativation.About concentration and stimulation.
Paul Donker Duyvis
Amsterdam, march 2009
*: Mentawai.org
*: Nine Dragon Heads 2009 South Korea
*: Nine Dragon Heads 2009 Concept Jump to the Island
*: Home pddstudio / Paul Donker Duyvis
zondag 1 november 2009
Hand - Warm 2008
Home pddstudio
Hand - Warm 2008
Snow performance about Human Warmth...
Paul Donker Duyvis - january 2008
special Thanks Robert Broekhuis
Home pddstudio
Hand - Warm 2008
Snow performance about Human Warmth...
Paul Donker Duyvis - january 2008
special Thanks Robert Broekhuis
Home pddstudio
vrijdag 23 oktober 2009
Religie is van sociale lijm tot kruidvat verworden. Het scheidt de mensheid meer dan het haar bindt.
Home pddstudio
God is overbodig
uit: Science Palooza, Volkskrant 23-10-2009 11:26
Religie is van sociale lijm tot kruidvat verworden. Het scheidt de mensheid meer dan het haar bindt.
God is een waanbeeld, een illusie ontsproten aan ons brein. Weg ermee, het is nu wel mooi geweest.
Hoe en waarom de mens god heeft bedacht is een populair onderwerp onder hersenonderzoekers en evolutionair biologen. De grote vraag is of religie een evolutionair voordeel heeft opgeleverd voor de mens of dat de geboorte van religie een ongelukje was zonder direct voordeel.
Evolutionair voordeel van voorbije tijden of kortsluiting in de hersenpan; is er nog wel ruimte voor een ouderwetse omnipotente heerser in onze maatschappij?
Ongelukje of voordelig?
Er zijn op dit moment twee theorieën die het ontstaan van religie proberen te verklaren. De eerste gaat ervan uit dat het de mens, ten minste tijdelijk, een evolutionair voordeel heeft opgeleverd.
Dit voordeel kan worden gevonden in dat god(en) en religie als sociale lijm hebben gediend. De vroegste mens zou, net als chimpansees, in groepen hebben geleefd van zo’n 50 individuen. In de loop der tijd nam de grootte daarvan toe en leefden onze ‘jager-verzamelaar’ voorouders in groepen van zo’n 100-200 individuen.
Deze toename bleek succesvol maar zorgde ook voor meer conflicten. Om de verandering in groepsdynamiek succesvol te houden moeten er regels zijn gevormd die ook moesten worden nageleefd. Een religie waarin een algemene moraal werd vastgesteld en waar één of meerdere imaginaire wezens het gedrag van elk individu in de groep in de gaten houdt is een aannemelijke verklaring om een in complexiteit toenemende groepsstructuur succesvol te houden. Religie is daarmee een vorm van adaptatie geweest en heeft bijgedragen aan de vorming van een ‘superorganisme’: de menselijke maatschappij.
Een tweede mogelijkheid is dat het ontstaan van religie is samengevallen met de expansie van onze hersenen en daarmee met bijvoorbeeld de ontwikkeling van taal, empathie en de mogelijkheid om abstracte gedachtes te vormen.
Niet alleen verwierf de mens de capaciteit om complexe gereedschappen te bedenken en vervaardigen maar ook werd het belast met een hogere mate van bewustzijn en begreep het dat de meeste gevolgen een oorzaak hebben.
Religie is van sociale lijm tot kruidvat verworden
Voor onverklaarbare natuurverschijnselen of ziektes werden goden uitgevonden en religie gaf het leven zin. Daarmee zijn goden en religie een bijkomend effect van de toename in cognitie.
God in de hersenen
Recent onderzoek lijkt de tweede theorie te ondersteunen. Door de hersenen met fMRI af te tasten is gezocht naar gebieden die zijn betrokken bij hoe gelovigen zich een voorstelling van god maken. Het blijkt dat god niet een speciaal plekje voor zichzelf heeft in de hersenen maar dat hij (of zij) zich bevindt op plekken die onder andere essentieel zijn voor sociale cognitie zoals empathie en het begrijpen en voorspellen van iemands bedoelingen.
Ongelukje
De resultaten suggereren volgens Jordan Grafman, één van de betrokken wetenschappers, dat de geïdentificeerde gebieden niet alleen belangrijk zijn geweest voor de ontwikkeling van een grotere mate van empathie of het verzinnen en inbeelden van gereedschappen maar ook de mogelijkheid hebben gecreëerd om een wezen te verzinnen en daarmee ook nog eens een relatie op te bouwen. Religie zou dus niet specifiek geëvolueerd zijn als adaptatie maar is een indirect gevolg van een toename in sociale cognitieve capaciteiten, een ongelukje dus.
Het interessante is dat afhankelijk van de mate en de plek van hersenschade in één van de geïdentificeerde gebieden zoals de rechter pariëtale kwab (die een rol speelt bij het integreren van zintuiglijke informatie en ruimtelijk denken) sommige mensen gevoeliger raken voor religieuze ervaringen en transcendentie.
Schade aan een ander betrokken gebied, de temporale kwab, kan leiden tot een speciale vorm van epilepsie en het ervaren van religieuze openbaringen. Van Mozes en Mohammed wordt bijvoorbeeld gedacht dat ze leden aan temporale kwab epilepsie.
Weg met god?
In het gunstigste geval heeft het ontstaan van religie de mens dus tijdelijk evolutionair voordeel opgeleverd. Zo kan het katalysator geweest zijn van onze vooruitgang van holbewoners naar soort die zich overal ter wereld met succes heeft weten te vestigen. In dat geval zeg ik: 'Chapeau! Maar het is nu wel mooi geweest.'
Religie is van sociale lijm tot kruidvat verworden. Het scheidt de mensheid meer dan het haar bindt. Religie is gebaseerd op een illusie die zijn oorsprong vindt in voorouders die het verschil nog niet kenden tussen een natuurverschijnsel en een teken van de goden.
Met de kennis die we nu hebben is het duidelijk dat god en religie een verzinsel zijn van onze eigen hersenen. In de naam van tolerantie wordt religie in stand gehouden en dat gaat ten koste van humanistische waarden en gelijkheidsbeginselen. En dat, zo moge duidelijk zijn, is zeker niet evolutionair voordelig.
Home pddstudio
God is overbodig
uit: Science Palooza, Volkskrant 23-10-2009 11:26
Religie is van sociale lijm tot kruidvat verworden. Het scheidt de mensheid meer dan het haar bindt.
God is een waanbeeld, een illusie ontsproten aan ons brein. Weg ermee, het is nu wel mooi geweest.
Hoe en waarom de mens god heeft bedacht is een populair onderwerp onder hersenonderzoekers en evolutionair biologen. De grote vraag is of religie een evolutionair voordeel heeft opgeleverd voor de mens of dat de geboorte van religie een ongelukje was zonder direct voordeel.
Evolutionair voordeel van voorbije tijden of kortsluiting in de hersenpan; is er nog wel ruimte voor een ouderwetse omnipotente heerser in onze maatschappij?
Ongelukje of voordelig?
Er zijn op dit moment twee theorieën die het ontstaan van religie proberen te verklaren. De eerste gaat ervan uit dat het de mens, ten minste tijdelijk, een evolutionair voordeel heeft opgeleverd.
Dit voordeel kan worden gevonden in dat god(en) en religie als sociale lijm hebben gediend. De vroegste mens zou, net als chimpansees, in groepen hebben geleefd van zo’n 50 individuen. In de loop der tijd nam de grootte daarvan toe en leefden onze ‘jager-verzamelaar’ voorouders in groepen van zo’n 100-200 individuen.
Deze toename bleek succesvol maar zorgde ook voor meer conflicten. Om de verandering in groepsdynamiek succesvol te houden moeten er regels zijn gevormd die ook moesten worden nageleefd. Een religie waarin een algemene moraal werd vastgesteld en waar één of meerdere imaginaire wezens het gedrag van elk individu in de groep in de gaten houdt is een aannemelijke verklaring om een in complexiteit toenemende groepsstructuur succesvol te houden. Religie is daarmee een vorm van adaptatie geweest en heeft bijgedragen aan de vorming van een ‘superorganisme’: de menselijke maatschappij.
Een tweede mogelijkheid is dat het ontstaan van religie is samengevallen met de expansie van onze hersenen en daarmee met bijvoorbeeld de ontwikkeling van taal, empathie en de mogelijkheid om abstracte gedachtes te vormen.
Niet alleen verwierf de mens de capaciteit om complexe gereedschappen te bedenken en vervaardigen maar ook werd het belast met een hogere mate van bewustzijn en begreep het dat de meeste gevolgen een oorzaak hebben.
Religie is van sociale lijm tot kruidvat verworden
Voor onverklaarbare natuurverschijnselen of ziektes werden goden uitgevonden en religie gaf het leven zin. Daarmee zijn goden en religie een bijkomend effect van de toename in cognitie.
God in de hersenen
Recent onderzoek lijkt de tweede theorie te ondersteunen. Door de hersenen met fMRI af te tasten is gezocht naar gebieden die zijn betrokken bij hoe gelovigen zich een voorstelling van god maken. Het blijkt dat god niet een speciaal plekje voor zichzelf heeft in de hersenen maar dat hij (of zij) zich bevindt op plekken die onder andere essentieel zijn voor sociale cognitie zoals empathie en het begrijpen en voorspellen van iemands bedoelingen.
Ongelukje
De resultaten suggereren volgens Jordan Grafman, één van de betrokken wetenschappers, dat de geïdentificeerde gebieden niet alleen belangrijk zijn geweest voor de ontwikkeling van een grotere mate van empathie of het verzinnen en inbeelden van gereedschappen maar ook de mogelijkheid hebben gecreëerd om een wezen te verzinnen en daarmee ook nog eens een relatie op te bouwen. Religie zou dus niet specifiek geëvolueerd zijn als adaptatie maar is een indirect gevolg van een toename in sociale cognitieve capaciteiten, een ongelukje dus.
Het interessante is dat afhankelijk van de mate en de plek van hersenschade in één van de geïdentificeerde gebieden zoals de rechter pariëtale kwab (die een rol speelt bij het integreren van zintuiglijke informatie en ruimtelijk denken) sommige mensen gevoeliger raken voor religieuze ervaringen en transcendentie.
Schade aan een ander betrokken gebied, de temporale kwab, kan leiden tot een speciale vorm van epilepsie en het ervaren van religieuze openbaringen. Van Mozes en Mohammed wordt bijvoorbeeld gedacht dat ze leden aan temporale kwab epilepsie.
Weg met god?
In het gunstigste geval heeft het ontstaan van religie de mens dus tijdelijk evolutionair voordeel opgeleverd. Zo kan het katalysator geweest zijn van onze vooruitgang van holbewoners naar soort die zich overal ter wereld met succes heeft weten te vestigen. In dat geval zeg ik: 'Chapeau! Maar het is nu wel mooi geweest.'
Religie is van sociale lijm tot kruidvat verworden. Het scheidt de mensheid meer dan het haar bindt. Religie is gebaseerd op een illusie die zijn oorsprong vindt in voorouders die het verschil nog niet kenden tussen een natuurverschijnsel en een teken van de goden.
Met de kennis die we nu hebben is het duidelijk dat god en religie een verzinsel zijn van onze eigen hersenen. In de naam van tolerantie wordt religie in stand gehouden en dat gaat ten koste van humanistische waarden en gelijkheidsbeginselen. En dat, zo moge duidelijk zijn, is zeker niet evolutionair voordelig.
Home pddstudio
vrijdag 16 oktober 2009
Silke - Alessandro Baricco (Norsk)
Home pddstudio
Silke
Forfatter:Alessandro Baricco
Foto: Paul Donker Duyvis
OmslagDesign: Tine Poppe
En internasjonal bestselger!
Denne forbløffende, sensuelle og fengslende romanen forteller en historie om utferdstrang, erotisk dragning og en lidenskap så overveldende at den forandrer en manns liv.
"Silke er en velkomponert, underfundig liten historie."
Lars Harald Storebø, Klassekampen
Tittel: Silke
Forfatter: Alessandro Baricco
Oversetter: Tor Fotland
Pris: 129,-
Sideantall: 128
Innbinding: Heftet
Målform: bm
ISBN: 9788203210280
Utgivelsesår: 2009
.
Alessandro Baricco
Alessandro Baricco (født 1958 i Torino) er en etablert musikkritiker, har hatt sitt eget litteraturprogram i italiensk fjernsyn, har arbeidet med film, som oversetter og forlagsredaktør. I 1993 var han initiativtaker til opprettelsen av en skriveskole.
De siste årene har han arbeidet med framføringen av tekstene sine i samarbeid med musikere og gitt ut platen "Cityair" med den franske gruppen "Air".
Baricco er uten tvil en av Italias fremste forfattere. Sitt skjønnlitterære gjennombrudd fikk han i 1991 med romanen "Castelli di Rabbia" (norsk utgave "Rasende kasteller", 1993). Hans annen roman, "Havoseanet", kom på norsk i 1996, "Silke" i 1997, "City" i 2000 og "Denne historien" i 2008. Bøkene hans er utgitt i over 20 land.
.
Home pddstudio
Silke
Forfatter:Alessandro Baricco
Foto: Paul Donker Duyvis
OmslagDesign: Tine Poppe
En internasjonal bestselger!
Denne forbløffende, sensuelle og fengslende romanen forteller en historie om utferdstrang, erotisk dragning og en lidenskap så overveldende at den forandrer en manns liv.
"Silke er en velkomponert, underfundig liten historie."
Lars Harald Storebø, Klassekampen
Tittel: Silke
Forfatter: Alessandro Baricco
Oversetter: Tor Fotland
Pris: 129,-
Sideantall: 128
Innbinding: Heftet
Målform: bm
ISBN: 9788203210280
Utgivelsesår: 2009
.
Alessandro Baricco
Alessandro Baricco (født 1958 i Torino) er en etablert musikkritiker, har hatt sitt eget litteraturprogram i italiensk fjernsyn, har arbeidet med film, som oversetter og forlagsredaktør. I 1993 var han initiativtaker til opprettelsen av en skriveskole.
De siste årene har han arbeidet med framføringen av tekstene sine i samarbeid med musikere og gitt ut platen "Cityair" med den franske gruppen "Air".
Baricco er uten tvil en av Italias fremste forfattere. Sitt skjønnlitterære gjennombrudd fikk han i 1991 med romanen "Castelli di Rabbia" (norsk utgave "Rasende kasteller", 1993). Hans annen roman, "Havoseanet", kom på norsk i 1996, "Silke" i 1997, "City" i 2000 og "Denne historien" i 2008. Bøkene hans er utgitt i over 20 land.
.
Home pddstudio
Abonneren op:
Posts (Atom)
