GroenLinks en Partij voor de Dieren bovenaan Groene Ranglijst GreenPeace

Groene Ranglijst Verkiezingen 2010
23 mei 2010

Nederland — Hoe groen zijn de politieke partijen eigenlijk? Welke partij maakt zich echt hard voor een schone toekomst? Greenpeace maakte voor de verkiezingen op 9 juni 2010 een Groene Ranglijst, gebaseerd op de partijprogramma’s van de politieke partijen die momenteel in de Tweede Kamer zitten.

We beoordelen de partijen op onder meer energiebeleid, CO2-uitstoot, landbouw en visserijbeleid, handel in illegaal hout en genetische manipulatie. Na de verkiezingen zal een nieuw kabinet hard aan de slag moeten voor een schone en groene toekomst voor Nederland. Vind jij milieu en natuur belangrijk? Gebruik dan de Groene Ranglijst bij het maken van je politieke keuze bij de verkiezingen.

Hieronder vind je de winnaars en verliezers van de Groene Ranglijst op een rij, met een korte toelichting.

1. GroenLinks is nummer één vanwege het uitstekende energie- en klimaatbeleid plus de bijbehorende concrete maatregelen die ervoor nodig zijn. Milieu en leefbaarheid zijn bij GroenLinks het beste af.


2. De Partij voor de Dieren wint op landbouw en visserij de meeste punten. De ambitieuze verduurzaming van deze sectoren wordt met concrete maatregelen voorgesteld. De Partij voor de Dieren is een goede tweede.

3. D66 wil de energievoorziening verduurzamen en energie-efficiency bevorderen. Door ambitieuze doelstellingen en concrete acties komt D66 bijzonder positief uit de bus en eindigt op een derde plaats.

4. De ChristenUnie scoort met concrete voorstellen om de Europese en Nederlandse energievoorziening te verduurzamen. Opvallend is het pleidooi voor een vleestax en een verbod op handel in illegaal gekapt hout. Een respectabele vierde plek.

5. De SP is behoudend op het gebied van klimaat en wat betreft de visserijsector. Meest opvallend is het betoog tegen de bio-industrie en voor verkleining van de veestapel. Hoewel een vleestax haar te ver gaat. De SP eindigt al met al op een vijfde plaats.

6. De PvdA stelt teleur met bedroevend weinig milieu-onderwerpen op haar programma. De partij vindt wel dat Nederland een duurzame koers moet inslaan, maar noemt amper maatregelen om dit te bereiken. De PvdA komt dan ook niet verder dan een zesde positie.

7. Het CDA wil minder CO2-uitstoot verminderen dan het huidige kabinet, waardoor klimaatverandering zal verergeren.
Landbouw en visserij moeten verduurzaamd, maar overheidsmaatregelen worden niet genoemd. Van het CDA mag het milieubeleid wel een tandje minder.

8. De SGP is bijzonder vaag op het gebied van energie en conservatief voor landbouw en visserij. Ze scoort vrijwel alleen
punten door tegen genetische manipulatie te zijn. Met een achtste eindigt de SGP in de onderste regionen.

9. De VVD: het enige punt waarin de VVD een stap vooruit wil maken is het afschaffen van Europese landbouwsubsidies. Helaas is dit niet gekoppeld aan duurzaamheidsdoelstellingen. De VVD laat het milieubeleid over aan het bedrijfsleven, en eindigt op een negende plaats.

10. Trots op Nederland (TON) meldt bij milieu alleen dat ze voorstander is van de bouw van een kerncentrale. TON laat milieu en klimaat volledig links liggen en komt daardoor op de tiende plek.

11. De PVV: in het partijprogramma van de PVV gaan klimaatdoelstellingen direct overboord, stijgt de CO2-uitstoot dramatisch en wordt de Noordzee in no time leeggevist. De partij wil windmolens vervangen door kolen- en kerncentrales. De PVV eindigt met overtuiging op de allerlaatste plaats.

bron: Greenpeace

Feed the Fisch

Dancing Moon 2007 Paul Donker Duyvis

Watch this Video:

Dancing Moon 2007 Paul Donker Duyvis

View more videos from Paul Donker Duyvis / PDDstudio.cjb.net.

Memorial, Installation with sound

Memorial, 1995-2010
Installatie met geluid
Expositie
Homo Bulla est / de Mens is een Zeepbel (Dood)
Arti, Amsterdam 7 Mei - 6 Juni 2010
Curators: Harrie Hageman, Frank Lisser en Popel Coumou

De vijf zinken vormen roepen funeraire herinneringen op. Het lijken grijze sarcofagen of sombere en mysterieuze artefacten voor rituele reiniging. Doordat ze rechtop staan vormen ze ook een soort oor, een ontvangststation. Maar wat ontvangen ze? Signalen uit het verleden? De lege schalen fungeren ook als klankkasten.

Memorial verwijst naar de Koude Oorlog, die direct volgde op de Tweede Wereld Oorlog en de wereld in twee kampen verdeelde.
Tussen het geruis de onverstaanbare kreten van een Russische Kosmonaute uit 1961, opgevangen door radio amateurs. Plotseling stopt haar stem. Naar men zegt voor altijd...

Deze opgevangen geluiden van het succesvolle Russische ruimtevaartprogramma wakkerde
angstgevoelens bij het Westen aan. Het Amerikaanse propaganda systeem versterkte de geruchten dat de opgevangen geluiden de wanhopige stemmen waren van Russische Kosmonauten die uit koers waren geraakt.
Een macaber symbool voor de Dood: Eeuwig reizen in een nimmer eindigende ruimte.

Paul Donker Duyvis


Memorial Opening 7 Mei 2010
Концептуальный арт - работа" Монумент" посвящена советским космонавтам, погибшим в космосе
foto: Marina Pobedimova


Memorial Opening 7 Mei 2010
Концептуальный арт- работа посвящена советским космонавтам погибшим в космосе (Conceptueel kunstwerk "Monument" gewijd aan Sovjet kosmonaute die stierf in de ruimte)
foto: Marina Pobedimova
. . .
OPENINGSWOORD DOOR STAATSSECRETARIS AAD NUIS
BIJ DE OPENING VAN DE EXOPOSITIE VAN
PAUL DONKER DUYVIS / KUNSTENAARSINITIATIEF STICHTING SAFE.

Vorige week presenteerde ik in de gerestaureerde kerk van Abcoude het werkplan Op de Bres. Een plan om tot het jaar 2000 een fors deel van de achterstand in de monumentenrestauratie in te lopen. Het kabinet heeft een flink bedrag uitgetrokken voor die inhaalslag omdat monument- en een zo essentiÎle bijdrage leveren aan ons leven. Een monument werkt in op zijn omgeving. Negatief als het in verval is. Passief als er niets mee gebeurt. Positief als we er iets mee doen. Dan kunnen monumenten een buurt halen. Het leven van mensen verrijken. Historische diepte geven aan het kunstwerk dat Nederland heet. Een kunstwerk waarin mensen moeten kunnen leven en ademen, waarin ze niet zitten opgesloten achter muurtjes, waarin iedereen overal vrij kan rondlopen. Dat geldt zowel voor onze oude monumenten; de kerken, de molens, boerderijen en beschermde stadsgezichten als voor de moderne monumenten die vaak herinneren aan de industrialisatie en de periode van de opbouw van Nederland. En de opening van dit kunstenaars- initiatief vandaag bewijst dat dat zelfs kan gelden voor die serie monumenten die vrijwel onzichtbaar verspreid door Nederland liggen.
Al had ik die categorie niet in gedachte toen ik in Abcoude dat werkplan presenteerde: De monumenten van de koude oorlog. Jong nog in levens- jaren, in tegenstelling tot de oudere bouwkunst vrijwel noodzakelijk onverwoestbaar, maar desalniettemin monumentaal omdat ze ons herinneren aan de periode waarin de wereld balanceerde op het randje van totale vernietiging op het wankele machtsevenwicht van de twee grootmachten. Ze werden tegen beter weten in gebouwd. In de hoop dat ze nooit als Arken van Noach de nucleaire zondvloed zouden moeten trotseren. In de wetenschap dat ze vrijwel zeker onvoldoende bescherming zouden bieden tegen een atoomoorlog. Maar toch als laatste redmiddel van een selectief gezelschap mocht het reddeloos uit de hand lopen. Vrijwel iedere plaats heeft nu zo'n mastodont liggen en een rampenplan om het monument nieuw leven in te blazen als het gewone leven opnieuw kans zou lopen weggeblazen te worden. De tekst van Nadine Gordimer, ik was er ook bij, in de Pieterskerk. Het was een indrukwekkende toespraak. Het was ook zo indrukwekkend omdat Nadine Gordimer als schrijfster een leven heeft doorgebracht in de strijd tegen een ander kwaad van deze eeuw, namelijk de apartheid.
Dat was eigenlijk de reden waarom ze daar was uitgenodigd. Maar daar heeft ze er ook op gewezen hoe een groot kwaad de atoombom is. Een bedreiging die altijd boven ons hoofd blijft hangen. Want iets dat een keer door mensen is bedacht, kan nooit meer door mensen worden weggedacht. Dat is het signaal dat de monumenten van de koude oorlog ons geven. Ze herinneren niet alleen aan het verleden, ze waarschuwen net zo hard voor de gevaren in de volgende eeuw.

Meestal doen ze dat in het verborgene. Onder overheidsgebouwen, gemeentehuizen, departementen, ziekenhuizen. Vaak ook als parkeergarage. Maar haast nooit functioneel en dat vind ik bijzonder aan dit initiatief in Dalfsen. Niemand van de dagjesmensen die op een zonnige namiddag de Vecht afzakt en deze mooie gemeente aandoet, heeft er enig idee van dat onder het gemeentehuis deze immense atoomschuilkelder ligt.

Slechts weinigen van u zullen een paar jaar geleden hebben kunnen bedenken dat die atoomkelder in 1995 verbouwd zou zijn tot ateliers en kunstenaarsinitiatief. Niemand zal verwacht hebben dat die herbestemming van de schuilkelder tot beeldende kunstwerkplaats de mensen nadrukkelijker dan ooit tevoren zouden confronteren met de oorspronkelijke functie van de ruimte. Wat we decennia lang hebben geprobeerd te ontkennen, wordt nu met de foto-installatie WESTERN COMFORT van Paul Donker Duyvis beklemmend aan het licht gebracht. Voor het eerst is er zo een straal van leven geslagen in de duistere kelder van onze vooruitgang.

Daarom heb ik graag de uitnodiging aanvaard om bij deze opening aanwezig te zijn. Ik ben niet gekomen om wat te brengen, maar om te kijken en omdat ik deze poging om een doodse ruimte tot leven te brengen zo waardeer. Vandaag met de kunst die refereert aan de oorspronkelijke functie van de ruimte, maar ook als plek waar beeldende kunstenaars kunnen werken en het contact zoeken met de omgeving.

Bovendien laat de gemeente Dalfsen en de provincie Overijssel met dit initiatief zien dat ook kleine gemeente broeiplaatsen kunnen zijn van cultuur. Dat het culturele leven niet alleen weggelegd hoeft te zijn voor de grotere steden of de randstad. Dat er een draagvlak gecreÎerd kan worden voor een eigen culturele infrastructuur. In dit geval rond Pim Trooster en Ton Spelbos, twee beeldende kunstenaars in een atoomschuilkelder aan de Vecht.

Safe Dalfsen, 16 december 1995 Western Comfort
Solo Expositie Paul Donker Duyvis

Zo sensueel, zo teer, zo kort...

Zo kort ...

Onaanraakbare schoonheid.
Wachten tot de bloesem uitvliegt
dartelend als sneeuw.
Op het water drijven
oplichtende drenkelingen.
Nog even hun volmaakte vleugels.
Het wit kleurt langzaam bruin
en verdwijnt in het tapijt
van de voorbije winter.

PDD
25-4-2010

Performance AUTUMN / AKI 26 October 2003 - Paul Donker Duyvis (v. 2A)

Paul Donker Duyvis
Cleaning Ceremony Performance
AKI / Autumn Wind
(Waiting for Spring)
26 October 2003
.
Performed by:
CHOI, Youn You
SHIZAWA, You
YOSHIHARA, Mioko














This project was part of
ZUCHT 2003
ART & Performance Exhibition
MariënburgKapel, ParapluFabriek
Nijmegen, NL Autumn 2003
Thanks: Carel Lanters, Eun Young Yi (Lee)

Room with a View

31-3-2010
pddstudio.cjb.net

Tolerance & Variety - Polar Project 1996

Polar Project 1996
The Words: Tolerance & Variety written in eternal ice...

In the Cold Hemisphere of the North Pole on the empty nomansland at the island of Sptsbergen
the following text was carved in the eternal ice of a gletsjer:

TOLERANCE & VARIETY

This wish for the future was executed by the Dutch sculptor
Walter Bartelings on special request of
Paul Donker Duyvis in 1996.

Jump to the Island

"Later in the evening when the Island had fallen silent apart from the occasionally audible singing of the shaman and his colleagues down the way, as they attempted to entice the wayward spirit of someone who had fallen ill to return to the patient thus restoring her to health."


Jump – Paul Donker Duyvis

Every human being has a need to jump into the unknown. Some people do it, some people don't. Fear for the unknown. Fear the other part of our instinct is what stops us.
We have a strong need to discover.
To go further than our father. To go more West, to go more East ...
Discover the unknown sea, the unknown forest, the unknown desert, the unknown island.
The Island stands for our desire, for mystery, isolation, safety and paradise.
All things that humans lack in daily life.
The treasure is always hidden on the Island.
An island is a piece of land that is surrounded by water.
The Island is inhabited by people who want to escape the turmoil of the modern cities of the mainland with quickly changing lifestyles, cultures, rigid ethics and aesthetics. The inhabitant of Islands are often sincere keepers of traditions, myths, legends. Usually they live moderately.
An amazing example was the discovery of a famous book - The Edda - the Icelandic medieval manuscript Codex Regius ('The King's Manuscript'). The Edda kept the forgotten stories of Northern European mythology and Germanic heroic legends. The Christian Church and fundamentalist missionaries had done their work properly. Almost all the cultural heritage of pre-Christian wisdom, science,culture, religion, literature, music, dance and art was wiped out. A whole continent brainwashed completely. The earth became flat in every sense.
Thanks to the remoteness of the island Iceland we have a bit of our ancestors memories back.
A similar thing happened in Indonesia where radicals of the dominant Islamic religion are still wiping out animistic cultures, shamanistic rituals, languages, music and so on. Indonesia was a melting pot of of many islands, religions, languages and cultures: In the Jungle since pre-historic times: animism At the sea side and harbour places Hinduism, Buddhism and later Islam and the Christian religion was introduced by sailors from India.
Bali is the most famous Indonesian Island for tourists. Because of its remoteness Bali is still the only place in Indonesia that is not Islamic. It kept the richness of the Hindu culture and religion, mixed with local animistic traditions.



Old Mentawei man with traditional Tatto

Another example are the remote Mentawai Islands, an Ethnographic Wonderland. The Mentawai Islands form a chain of seventy islands off the western coast of Sumatra in Indonesia. Siberut (4,030 km²) is the largest of these islands. The inhabitants live a semi-nomadic hunter-gatherer lifestyle in the coastal and rainforest environments of the islands. The people are characterised by their heavy spirituality, body art and their tendency to sharpen their teeth, to make them even more beautiful.

After Indonesian independence, Catholic Italian missionaries established a presence here. The first thing they did was to 'dress' them and make them feel
guilty about their nakedness. Post-independence government policies relocated the indigenous population into villages, in contrast to their traditional dispersed house groups (uma), with the aim of promoting "development". Cultural tourism started to develop in the late 1980s, and when in the mid-1990s world-class waves were discovered by some Australian surfers, surfing tourism started to develop....
Indonesia promised to protect the unique culture of the Mantawei in Siberut, but with the exception of "Ilmu", the equipment of the Sikerei [shaman], such as the tattoos and the kabit ["loin cloth"] they wear. "This we don't need. This we must get rid of, because it is getting in the way of development." ... "The kabit is just a symbol of poverty; the tattoo is a mark of enmity. We don't need such things now." ...


Mentawei men in a traditional greeting (1895)

Let's jump!

Touch the ground, touch the surface of the water. Feel the earth.
Listen to the frog Chorus! Listen to the singing Fishermen, when they pull the nets, before it is too late. To Jump is a basic need. Have no fear. Forget your narrow aesthetic, political, philosophical concept.
Enjoy! Play! Find new joy for Art, joy for each other...
The jump is a symbol of overcoming fear and is an attempt to become open minded and tolerant. To encounter the unknown and preserve the variety that is still around us. Art(9DH) is about to touch the New and the Old gently!
Art is about respect. Respect for nature, the base of everything, respect for variety
in culture, art, philosophy and religion. Art is about relativation.About concentration and stimulation.

Paul Donker Duyvis
Amsterdam, march 2009

*: Mentawai.org
*: Nine Dragon Heads 2009 South Korea
*: Nine Dragon Heads 2009 Concept Jump to the Island
*: Home pddstudio / Paul Donker Duyvis

Hand - Warm 2008

Home pddstudio

Hand - Warm 2008


Snow performance about Human Warmth...
Paul Donker Duyvis - january 2008

special Thanks Robert Broekhuis
Home pddstudio